Przed dwoma laty Małgorzata Wdowik pokazywała na Boskiej Komedii „Wstyd” z warszawskiego Nowego Teatru, wcześniej festiwalowa publiczność oglądała m.in. pierwszą część jej trylogii o uczuciach, czyli „Gniew” z TR Warszawa. Tym razem jedna z najważniejszych dziś polskich reżyserek przywozi do Krakowa projekt z dotychczasowych najbardziej oryginalny i ryzykowny. Inspiracją dla debiutanckiego spektaklu Wdowik we Wrocławskim Teatrze Pantomimy była jedna z najgłośniejszych książek ostatnich lat – „Niepokój przychodzi o zmierzchu” Lucas Marieke Rijnevelda. Sensacyjny debiut niderlandzkiej autorki (dziś autora, jest po tranzycji) ukazał jak w soczewce neurotyczną osobowość naszych czasów, sprawiając, że utożsamili się z tą opowieścią młodzi, niemal niezależnie od miejsca życia. Wrocławskie przedstawienie oddaje siłę książki, mimo że niemal brakuje w nim słów. Zastępuje je wszechobecny ruch, gest, czasem ich zawieszenie. Jest przy tym zaskakująco wierne literackiemu oryginałowi, niektóre zawarte w książce tropy dodatkowo wyostrza. Z racji na wskroś uniwersalnego tematu rzecz absolutnie zrozumiała pod każdą szerokością geograficzną.
Fot. Natalia Kabanow
