Piccolo Coro Dell Europa

czas trwania → 80 minut

"Nie ma dzieci – są ludzie; ale o innej skali pojęć, innym zasobie doświadczenia,  innych popędach, innej grze uczuć. Pamiętaj, że my ich nie znamy".

Janusz Korczak

Spektakl jest próbą stworzenia socjologicznej fantazji o rzeczywistości, którą zamieszkują jedynie dzieci. Może jest to bezludna wyspa? Może jakieś tajemnicze bractwo? Może utopijne państwo? Miasteczko namiotowe lub koczowisko oburzonych?

Projekt w reżyserii Igi Gańczarczyk z udziałem dzieci w wieku 9-12 lat inspirowany jest powieścią Król Maciuś PierwszyJanusza Korczaka, w której główny bohater inicjuje działalność dziecięcego sejmu, żeby wprowadzić szereg ważnych reform. Znajdują w nim także odzwierciedlenie prekursorskie koncepcje samego Korczaka, dotyczące edukacji i równouprawnienia dzieci.

Piccolo Coro dell’Europa opowiada o świecie widzianym z perspektywy dziecka, które potrafi go ocenić, a następnie wykreować na nowo we własnym imieniu. To poruszająca historia o współpracy i wytrwałości, zrealizowana w konwencji zabawy i z dużym poczuciem humoru. Opowieść osadzona w świecie dziecięcych fantazji i zaskakującej pomysłowości, które pozytywnie pobudzają i inspirują zarówno aktora, jak i widza.


Fot. Tomasz Wiech

Reżyseria i dramaturgia
Iga Gańczarczyk
Choreografia
Dominika Knapik
Muzyka
Daniel Pigoński
Scenografia
LATALA design
Występują
Oliwia Dębosz, Gabriela Fielek, Anna Gabańska, Adam Gilarski, Róża Głąbińska, Zofia Gniadek, Kuba Kiełbiowski, Maria Kruszyńska, Zofia Krzyszycha, Eliza Kuczyńska, Alicja Madejska, Anastazja Martyniec, Damian Ruszkowski, Dominika Rykała, Igor Wypiór
Warsztaty edukacyjne i współpraca edukacyjna
Agata Otrębska
Produkcja
Teatr Łaźnia Nowa
Premiera
19 lipca 2013

Projekt "Letnia Strefa Artystyczna - Przestrzeń twórcy przestrzenią widza". Dofinansowano ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach Programu Narodowego Centrum Kultury - Kultura - Interwencje.

Młodzi aktorzy w trakcie warsztatów przygotujących do spektaklu.

Recenzje

To nie jest jedynie debata na temat moralności i tolerancji, to też miejsce, w którym grające dzieci wyrażają swoje własne, prywatne pragnienia, swoje dziecięce potrzeby, co niezmiennie przypomina nam, że mamy przed sobą kształtujące się jeszcze osobowości. Nowe projekty teatralne, zakładające prace „in progress”, są ostatnio bardzo popularne. Wygląda na to, że formuła ta wciąż jest niezmiennie trafna.
Kaja Podleszańska
Teatralia Kraków
Na ogromne uznanie zasługują twórcy spektaklu, ponieważ pomimo, że trudno jest opowiadać o dzieciństwie w ogóle, a co dopiero ustami teatru (…) Gra małych aktorów, jest spontaniczna, a przecież reżyserska linia, szczerość i swoboda odsłaniają z wyjątkową siłą kruchość egzystencji, rozpacz wielu dni dzieciństwa, lecz również opór stawiany zanikowi intuicji poszukiwania w okresie, kiedy byliśmy dziećmi, czegoś najgłębszego w człowieku. Tak głębokiego, że warto przyjść na Piccolo Coro dell’ Europa, przypomnieć sobie magiczne chwile poczucia dziecięcej wspólnoty choćby nawet trzeba było nazwać ją melancholią, ale i zdradzić przed sobą niejeden sekret bez sentymentalizmu… I będzie to WYDARZENIE, nie tylko spektakl o dorastaniu.
Joanna Roś
Bookeriada.pl