W 2021 roku jury Boskiej Komedii przyznało Ramonie Nagabczyńskiej nagrodę za spektakl Silenzio! (Nowy Teatr w Warszawie), doceniając między innymi jej „umiejętność dekonstrukcji kodów teatralnych oraz podważenie stereotypów zarówno społecznych, jak i artystycznych.” W Silenzio! artystka krytycznie zajęła się operą i kreowanym w jej ramach wizerunkom operowych diw. Kocham balet – jej nowa praca – to choreograficzne studium tańca klasycznego: jego estetyki, ideologii i promowanego przez nie modelowi kobiecości. Nagabczyńska i jej sceniczne partnerki – Aleksandra Borys, Karolina Kraczkowska i Iza Szostak – wracają do własnych doświadczeń baletowych (wszystkie przeszły edukację w tej dziedzinie) i poddają je refleksji oraz rekonfiguracji.
Nagabczyńska wraz z dramaturżką Agatą Siniarską (znaną festiwalowej publiczności jako choreografka pracy null&void pokazywanej na ubiegłorocznej Boskiej Komedii) stworzyły Kocham balet jako studium ruchu i jego percepcji. W sekwencji początkowej tancerki prowokują publiczność do upajania się pięknem i sprawnością ich ciał wyginających się w baletowych pozach. Z czasem uwalniają się od dyscypliny tańca klasycznego i przedstawiają radosną choreografię ciał, które są świadome nie tylko swojego piękna, ale też swojej siły. Energetycznie spektakl wiele zawdzięcza muzyce skomponowanej przez Daniela Szweda, dzięki któremu punkowym baletnicom towarzyszy dynamiczna perkusja i elektronika. Dominika Olszowy – artystka wizualna, z którą Nagabczyńska współpracowała wcześniej przy wspomnianym Silenzio! – odpowiadała za kostiumy ironicznie podkreślające naiwność i perwersyjność baletowych tiuli, róży i piór oraz scenografię, w której wykorzystano dziesiątki zużytych baletek.
Fot. Pat Mic
