Opowiadanie Sławomira Mrożka Fakir posłużyło za odniesienie do nowohuckiej rzeczywistości początku lat 90-tych. Do wybiedniałej dzielnicy przyjeżdża inwestor - fakir, który obiecuje do istniejącego komina dobudować fabrykę, dając mieszkańcom nadzieję na dobrobyt. Najpierw korzysta z uroków życia kosztem mieszkańców, a potem znika zostawiając po sobie jedynie ciężarną dziewczynę. Analogicznie do Nowej Huty i jej hinduskiego "wybawcy" Lakshmi Mittala, z którego obietnic cudu gospodarczego też niewiele wyniknęło, bo ekonomia wzięła górę nad potrzebami mieszkańców.
Spektakl stawia pytania o historię najnowszą zdewastowanej dzielnicy, nadzieje i rozczarowania jej mieszkańców, miejsce teatru w nowohuckiej przestrzeni oraz sztukę jako narzędzie kreowania uniwersalnej wspólnoty. Multimedialny spektakl to portret Nowej Huty jako ? zarazem ? inspiracji i miejsca do uprawiania twórczości teatralnej poprzez budowanie wokół niego wspólnotowych więzi. Fakir, czyli optymizm jest artystycznym manifestem idei zbiorowego optymizmu, marzeniem o teatrze jako motorze egzystencji i jego demokratycznym, uczestniczącym potencjale w świecie zdominowanym przez indywidualizm i alienację. Parafrazując Wolterowskiego Kandyda, Szydłowski poszukuje przestrzeni indywidualnego i zbiorowego życia, w których możliwa jest autentyczna afirmacja rzeczywistości, wychodząca naprzeciw zarówno codziennemu pesymizmowi jak i popkulturowej ideologii szczęścia.
Fot. Grzegorz Ziemiański
