Ostatnia nadzieja

Reżyseria
Luis Guenel Soto
Występują
Ébana Garín Coronel, Hilda Snippe
duration → 50 minut

Podczas wszystkich pokazów spektaklu zapewniamy możliwość skorzystania z audiodeskrypcji. Osobom korzystającym z audiodeskrypcji oraz osobom im asystującym przysługuje prawo do zakupu biletów ulgowych w cenie 40 zł. Bilety ze zniżką można kupić w systemie sprzedaży online lub w kasie teatru, dokonując wcześniejszej rezerwacji pod adresem mailowym bilety@laznianowa.pl lub numerem telefonu 504 416 796.

„Ostatnia nadzieja” zabiera w podróż poza świat obrazów, w którym żyjemy na co dzień. Spektakl kwestionuje przyzwyczajenie do polegania na wzroku i pokazuje, jak bogate może być życie, gdy zaczniemy odczuwać świat innymi zmysłami. Na scenie spotykają się dwie niezwykłe aktorki: Hilda Snippe, 60-letnia Niderlandka, która widzi tylko w 1% na jedno oko; oraz Ébana Garín Coronel, 33-letnia Chilijka, pełnosprawna aktorka. Ich współpraca ma na celu pokazanie, że rzeczywistość można odkrywać i interpretować na wiele sposobów.

We współczesnym świecie wzrok często dominuje nad innymi zmysłami. To, co widzimy, wpływa na nasze decyzje, myślenie i postrzeganie rzeczywistości. „Ostatnia nadzieja” zachęca do zastanowienia się nad tym, jak zmieniłoby się nasze życie, gdybyśmy dali więcej przestrzeni innym zmysłom. Dotyk jest zmysłem bliskości i czułości, który pozwala nam poczuć obecność innych ludzi. Zapach ma zdolność przywoływania wspomnień i odkrywania miejsc, które dawno zapomnieliśmy. Słuch pozwala uchwycić emocje i niuanse, które czasem umykają wzrokowi. Smak dodaje głębi naszym doświadczeniom, a cisza pozwala odnaleźć spokój i refleksję w chaosie współczesnego świata.

Widzowie i widzki są zaproszeni do odkrycia mgły zimowego poranka, usłyszenia emocji w głosie aktorów, poczucia gęstości spadającego ciała, smakowania ciszy i zapomnienia. To przedstawienie o ciele, które historycznie było marginalizowane, a teraz odgrywa kluczową rolę w kontrze do naszej współczesności, w której wiele aspektów życia zostało wygłuszonych, zminimalizowanych i uproszczonych.

Spektakl nie tylko dostarcza artystycznych wrażeń, lecz jest także miejscem integracyjnego dialogu. Dzięki zaangażowaniu specjalistów i specjalistek od audiodeskrypcji oraz tłumaczy i tłumaczek Polskiego Języka Migowego „Ostatnia nadzieja” jest spektaklem dostępnym dla każdego.


Fot. Luis Guenel Soto

Reżyseria
Luis Guenel Soto
Dramaturgia
Ébana Garín Coronel, Hilda Snippe, Luis Guenel Soto
Muzyka
Damián Noguera Berguer
Przestrzeń, kostiumy, wizualizacje, światło
Ricardo Romero Pérez, Nicolas Zapata
Koordynacja
María Loreto Araya, Małgorzata Rapacz
Występują
Ébana Garín Coronel, Hilda Snippe
Audiodeskrypcja
Regina Mynarska i Dawid Górny
Lektorka audiodeskrypcji
Aleksandra Konior-Gapys
Tłumaczenie na język polski
Dominika Chmielewska
Produkcja
GAM (Centro Gabriela Mistral), Fundación Cuerpo Sur, FITEI Porto, MC2 Grenoble, Teatr Łaźnia Nowa, FITLO, Arcadia Leeuwarden
Współpraca
Goethe-Institut, Dirección de Creación Artística (DiCREA) Universidad de Chile, Departamento de Teatro (DETUCH) Universidad de Chile
Premiera
17 sierpnia 2024

Spektakl w języku niderlandzkim i hiszpańskim, z napisami w języku polskim i angielskim. Wszystkie pokazy z audiodeskrypcją.

Reviews

„Ostatnia nadzieja” była dla mnie lekkim powiewem świeżości i oddechem od teatru dramatycznego; dawno nie było mi dane oglądać tak intymnego przedstawienia, które idealnie balansowało pomiędzy prostotą (nie popadając w banalność) i szczerością, jednocześnie nie jadąc w totalny ekshibicjonizm. Spektakl z klasą i ogromnym sercem, a to się raczej ceni.
Kamil Pycia
„Ostatnia nadzieja” to spektakl stworzony przez chilijski kolektyw Cuerpo Sur, który zaprasza do głębokiego namysłu nad tym, czym właściwie jest „widzenie” – zwłaszcza w czasach, gdy wzrok dominuje nad innymi zmysłami. Wyreżyserowane przez Luisa Guenela Soto przedstawienie unika klasycznych form teatralnych, opierając się na realnych biografiach bohaterek – Hildy Snippe i Ébany Garín Coronel – które wcielają się w siebie same. Punktem wyjścia dla tej intymnej opowieści jest autentyczny moment, w którym Ébana, 33-letnia Chilijka, zaprasza Hildę, 60-letnią Holenderkę z 1% widzenia, do wspólnej pracy scenicznej.
Carla Oriely
„Ostatnia nadzieja” jest doświadczeniem immersyjnym – każda scena, dźwięk i pauza wydają się zawisać w powietrzu, zostawiając ślad, który trwa w widzach i widzkach jeszcze długo po zakończeniu. Dźwięk i światło budują atmosferę, która subtelnie towarzyszy dialogom. Pejzaż dźwiękowy staje się strukturą, która prowadzi nas przez doświadczenie. Z kolei ciepłe, przytłumione światło wydaje się naśladować samą pamięć – raz wyraźną, raz zamgloną. Brak obrazów oraz otaczające kolory i dźwięki sprawiają, że przestrzeń staje się miejscem głębokiego słuchania. Cisza – chwilami – waży więcej niż jakiekolwiek słowo, jakby pamięć potrzebowała pauz, by móc oddychać i trwać. Świat zmysłów, który powstaje na scenie, zaprasza widzów i widzki do przeżywania spektaklu poprzez własne ciało.
Romina Burbano Pabst